Uçma hissi’kuşlara takılıp gidiyor aklım.’ Bir cümle sonu ansızın düşmeliydin kırgınlığımın sağ bitimine. Göğsümüzden ne çok kuş uçsa iyiydi ve doğudan batıya büyürdü nice dava. Kuşlar diyorum Zeyd senin göğsünü benim göğümü genişleten kuşlar. Gökyüzü diyorum Zeyd baktıkça güzelleşen izledikçe mavi yüzünü kaldırdıkça ıslak.. İsmini çokça anıyorum ağzımda büyüyor bu yangın. Günah değmeden daha tutunmalıydın saçlarımdan çamurdan çelik çömlek çocukluğumuzundan ne kadar yalın ayak yürüsek iyiydi mahzun bir ananın kirpiklerinden kaç gözyaşı kurtarsak. İstila diyorum Zeyd senin memleketini benim kalbimi yıkan istila. Ormanlar diyorum yürüdükçe ıssızlaşan sığındıkça koyu gölgelerde üşüten. İsmini düşürüyorum ki soğusun ağzım. Zeyd, yoklukta da dalga dalga büyür müsün ağzımda? uçmahissi_ |
Ben şiir, tüm dizelerimle, dünyanın güzeliklerinden yoksun ama sitem etmeyen şiirim
Sevgilerimle