Yağmur Damlalarında Sevdim“Ölüm Allahın emri ayrılık olmasaydı” Kim bilir? Ayrılık belki de ölümün provasıdır Ondan mıdır bilinmez, gidişinin ölüm gibi koyması Bugün gidişinin ilk haftası, ama sanki yedi asır olmuş Sanki aldığın her nefesini, Yalnızlığımın taş plaklarına kayıt etmişim, Tekrar tekrar dinlerim Feri kalmamış gözlerimin, sendin gözlerime ışık veren Sensiz gülümsemelerim solmuş, Balkonun dört köşesinde bir oraya bir buraya Savrulur durur kuru yaprak gibi Ben anlamadım, nerede yanlış yaptım, Nasıl cümle kurdum sana dair? Neresine yanlış bir işaret koydum bulamadım Ararken noktalama işaretlerini İnce ince yağan yağmurlar eşlik eder Düşer damla damla göz kapaklarıma İşte ben seni göz kapaklarıma düşen Yağmur damlalarında sevdim bir tanem… İkindi vaktine doğru balkona oturur Çayımızı yudumlarken bulutların dansını seyrederdik Beyazdan mor renge dönerken bulutlar Yağmur yağacak derdin Ben dalıp giderdim gökyüzüne ve öylece uyur kalırdım… Göz kapaklarıma yağmur damlaları düştüğünde “Sakın gözlerini açma sakın! Ben oradayım” düşürürsün Dediğin an da, değil gözlerimi açmak Kirpiklerimi dahi oynatamazdım. Belki yağmur geri getirecekti buharlaşan sevgimizi İşte ben seni yağmur damlalarında sevdim bir tanem… Ne zaman mora çalmış, dans eden bulutları görsem. Bir an önce yağmur ol, düş göz kapaklarıma diye dua ettim. Sen, hiçe saydın rahmet diye anılan yağmur damlalarını, Arkana bile bakmadan bırakıp gittin beni… Hatıraları sadece gidenler mi bırakır Oysa bende ki hatıralar, pişmanlık yaratır hep! Benimle beraber boylu boyunca uzanır, Bir an da sel olur göz yaşlarıma karışır. Dere yatağı yaptığım yastık boyunca akar gider sonsuzluğa. Her şey bitmiş, zaman durmuş gibi gelse de Nisan Yağmurları vurunca cama, hatıralar canlanır Gözlerim de nasibini alır, yağmur damlalarından İşte ben seni yağmur damlalarında sevdim bir tanem… Gittin… Arkana bile bakmadan gittin… Beni sağanaklarda bırakarak gittin! Ve… Giderken, canlı canlı koydun beni mezara, Sesini yitirmiş rüzgar misali, Uğuldasam da sesimi duyurmam imkansız Bıraktın beni hazanların, hüzünlerin ayak uçlarında Konuşmak, delicesine haykırmak istesem de Sesimi duyuramam ki toprağın altından Ve mezarıma rahmet okunur rahmet yağar İşte ben seni o rahmet damlalarında sevdim bir tanem… Mustafa Karaahmetoğlu |
Beni sağanaklarda bırakarak gittin!
Ve… Giderken, canlı canlı koydun beni mezara,
Sesini yitirmiş rüzgar misali,
Hüzün bazı kalemlere çok yakışıyor.Bu kalemede yakışmış yazmak Kutladım şair.