UNUTMA BENİŞiirin hikayesini görmek için tıklayın BİLİYORUM UNUTTUN BENİ
Biliyorum unuttun beni! Kor olmuş sevdamıza, Hiç ayrılmayan gönlümüze, Ve aramıza uzun yıllar Hiç kapanmayan yollar girdi. Oysa selvi ağaçlarının altında Kaldırım taşlarında Bomboş sokaklarda Gözlerimizi birleştirip Gökyüzünün maviliğine bakarak Söz vermemiş miydik? Hiç darılmayacaktık Hiç ayrılmayacaktık ‘Ayrılık’ yalnızca ‘ölüm’ gelince Ruhumuz bedenimizi terk edince Uğrayacaktı bize Ama öyle olmadı işte… Biliyorum unuttun beni Ne ettiğimiz yeminleri hatırlıyorsun Ne de beraber geçen yıllarımızı... Hani bir gün gökteki en parlak Yıldızlardan birini gösterip ‘Yüreğim senin sevginle işte bu kadar parlak’ Demiştin ve sonra ağlamıştın. Şimdi o yıldıza her bakışımda Sözlerin,o güzel gözlerin geliyor aklıma, Dalıp gidiyorum senli günlere ... Ah zaman, ah yıllar, ah ayrılık ! ‘Unutulmak’ unutmayı gerektirmiyor. Kalbime işlediğin sevgini Geçen zaman bitirmiyor Ne kadar zorlasam da kendimi Her gün teselli etsem de yüreğimi Hayalin gözlerimden gitmiyor Hiçbir şey sensizliğe fayda etmiyor Ama neyi değiştirir ki bunlar: Biliyorum sen unuttun beni. .................................................18 nisan 1999 Edirne( Askerlik günlerinden...) Gözlerine dalınca unuturdum kendimi, ......................................................................mürsel emre doğan,İstanbul |
Ne güzel bir final böyle şiirin hikayesindeki şiiri de okudum ....Ama demlenen şiir başka olur ve şiirin son hali gayet hoş olmuş çok beğendim...
Saygı ile