GÖNÜL KÖPRÜSÜBir köprü kurmak için dolu kalpten boş gönle Onca kumu taşıdım çimentoyu katarak Kardım gönlümde önce aşka bulaşan kanla Sabah akşam uğraştım çamurlara batarak Her harcı yapışımda suyu fazla sürüldü Bunu gören yüreğim ta kökünden buruldu. Ben çaktıkça çiviyi eskiler söküldüler Omuzda taşıdığım tahtalar yamuk çıktı İskele kuramadan kırılıp döküldüler Elimde mala hazır harç sürecek yer yoktu Pişmanlık damla damla akan suya karıştı Ben kurmak istedikçe o yıkmaya yarıştı. Sular durulmuyordu karşıya geçiş yoktu Ben köprümü kurmadan sel yanları hep söktü Haber yolladım yare ilgi duyduğu çoktu Umudu yüklediğim yürek çatım da çöktü Köprü kurmak ne zormuş malzeme olmayınca Halden anlayan da yok bu derdi bilmeyince. Çabam fayda etmedi emeğim boşa çıktı Yarım kurduğum köprü çağlayana gömüldü Sonunda vaz geçerek çalışmaktan da bıktı Sevda çiçeklerimin boyunları yamuldu Topladım kalanları düştüm Yunus yoluna Yalnızlık dostum oldu girdim onun koluna. Şehir şehir dolaştım derdimi sıraladım Elimde bastonumla zor yollarda dolaştım Nerde seven kalp görsem özlemle duraladım Köprü kuran kim varsa yardım için bulaştım Ben becerememiştim yare ulaşma yolu Tek ona saklamıştım şimdi boş olan solu. Ayvazım DENİZ |
Yüreğinize sağlık...