SONBAHAR TESLİMİYETİ
Eylül’de kırılmış bir bebeğin
halâ tamir edilmemiş kolu gibiyim, kış boyunca. ayak üstü,kapı aralığında fısıldaşmak kadar ani ve kısacıksın. bitiveriyorsun… madem seviyorsan gözlerine neden gelemiyorum? sen gel gözlerime korkma gir en uzak odalarıma gizlendiğim sonbahar tablolarına baharı getir,pembelerin en ışıklı tonlarıyla.… gözlerine götür beni inmeden kirpiğimize sonbahar teslimiyeti. yüz kızartıcı suçlar işlesin ellerimiz ve çoğalsın gizlerimiz. hep acıyorum sensiz görmüyor musun kışın son günlerindeyiz. |