TEK FOTOĞRAF KARESİ
Ben hiç seninle aynı fotoğraf karesine sığamadım,
Seni, ömrüme sığdırmışken.. Seni, içimin en derinine gömmüşken. Tuhaf, garip, tarifsiz, tanımlanamaz… Ne dersen o işte… Tarif edemediğim ama beni her geçen dakika daha da kemiren, Daha da körelten.. Sen’li günlerden kalanlarla yaşadığım tuhaf yabancılık.. Sen’li günlerden, senin olmadığın yarınlara tek bir ölümsüzlüğün resmedilişi yokken.. Sen’i Bana bunca taşımak da nesi? Ne çok istedim seni ömrümün geri kalanına yerleştirmeyi, Ne çok istedim seni kendimde, Kendimi de, sende bulmayı.. Boşversene, biz bırak bir ömürde ” Biz ” olarak kalmayı, Bir ölümsüz fotoğrafta dahi ölümsüzleştiremedik Biz’i! Seher BARUT |
Bir serzenişi okumak güzeldi
kutladım şaire...