gideceksin
vakit belirginleştikçe
ellerim terliyor
susuyor bakışların
bitmemiş bir cümleye
gökten şafakla inen
korsan bir noktada

gideceksin
saçların rüzgarda donuyor
elin çenende
dizinde ritim tutarken diğeri
dudaklarını ısırıyor düşlerin

gideceksin
derin bir iç çekişin
silik izinden
boynu bükük bakacak bu şehir
nar ağaçlarının yaprakları arasından

gideceksin
soylu yaralarda
erguvan susuşlar
aynaları buğulandıracak
kaskatı kesilmiş yansımalarda

gideceksin
kitaplarını bırakıp
ayraçların ellerine
notlarında yaşanmışlık
bir düşe dönüşürken

gideceksin
teneke saksılarda
sardunyalar boy atarken
sokaktaki çocuk sesleri altında

gideceksin
ağzımı bir kez olsun açmadan
sana güle güle diyeceğim
kapımın yarım yalnızlığın
tam hüzünler yayılırken
gidişine

ALİ RIFAT ARKU
11/07/2013
İSTANBUL