Psikolojik direnç noktası, bin’ e ulaşınca; Size söz,
’Önce vatan’ Diye yazacağız, çok uzaktan görünsün diye çıplak dağlara,
Dokuzyüz altmışbeş, sebebi belli, sebep/siz,
Son on yılda verdik, silah altında, depresyonik anaforlara...
Önce insanı öğretemedik, yüreği nasırlılara.

Yok saysanız da, gizleseniz de görüyor, yürekten bakan göz;
Sorunları vardı ise, niye silah altına alıyorsun?
Yoktu, siz de oldu ise, niye tedavi etmiyorsun?
Gitmeyenlerden alıyorken bedel, görev kusuruna niye ödemiyorsun?
’Eğitim zayiatıdır’ vatan sağolsun, gerisi teferruat mı diyorsun?
Her insan, bir değerdir; ölümleri durdur, yaşamdan alınsın haz.

İşte! Haykırıyorum, bağıra bağıra, insanlık alınsın baz...
Yürekleri dağlıyor yıllardır, içimizdeki sönmeyen köz,
Direnç oldu, barikat oldu, korku bitti; durduramaz toma, biberli gaz,
Silah altında intiharlar da meseleniz olsun, bu görev de tüm vicdanlara.

08.07.2013
Ömer KIYAK