senden sonra…

Farklı doku/nuyor kelimelere parmak uçlarım ve zorluyor beni bilmem kaç zamAnlı heceler ki peki o biçimsiz işaretlere ne demeli? söküp onları derinden, anlamlı bir cümle kurma telaşları, satır/satır sana dökülürken ki senden sonra, tüm boşluklarıma akıyor ırmaklarım. bil/iyorum keskin bir süreç bu/devrim…iç-sel ayaklanma..bir hayat avareliği gibi soluk alma biçimi/ hırıltılı ve derin/ıslak sırılsıklam odaklanma anı ki büyür bebekleri g¬özlerimin, güzel haller arifesinde, sana doğru yaptığım o yolculukta mekaAnsız/zamanSız.. her virgül çakıl taşı olur derinlerinde okyanusun ve ses/lenişler nokta..iksir değil bu sır da..konu sen olunca büyüsü düşer harflere kokunun ve genişler yüreğimin hacimleri seni çekmek için/derinlerine, kendime ki yazdığımda sana/aktığımda mektup mektup, sana dökülen her harf ..su/damla ve metin/ler tutkusu olur yaşamın/tutuklusu müebbetlerde


ve ben,

An/
-Karada denizi gördüm…



yüreğimin seyir defterine/derin
bir not düşüyorum şimdi
‘’denizi gördüm’’

dizleri kanamış bir çocuk gibi mahcup
açmamış akşam sefaları gibi yüzün ki
g-özlerinden belli oluyor
kirpiklerinde taşıdığın
bulutun rengi

-mavi

birkaç damla olup
düşüyor toprağıma
ki yeşeriyor gövdem
Azizliğinde suyun/

-suyum

Islak uyanıyorum uykularımdan
unutarak uyuduğumu
ve bir yaprak/kelebek /bebek
olarak uyanmak/ masum…

An/
-Karada denizi gördüm...

uçurumlarına düşerken/keskin
sınarken en ücra köşelerini aklımın
avuç/avuç
-iz
-lerini
ve dudAk izlerini/

ıslak/

sırılsıklam çekiliyor gövdem
dayamışım gibi dizlerimi
duvarlarına yüreğinin…

ve bil ki
her
kızıl
ba/Tan güneşi
ve mavi
denizi
sen diye karşılayacağım
ay vakitlerinde
-An
Karada…






(…)