“k/anar hayata düşenler
bize kalansa
yarı ölü yarı canlı gülüşler...”

adımlarsın yine yolların yorgun sırtını
bir adım bir adım daha
akşamın isyanı sararken sokağını
“yok” der dilin soğukça
içten konuşursun artık
yüzün anlamsız
bakışların boş...

isimsizliğim sararken bedenini
tek tek düşer son hatıralar da darağacının ilmeğine
sahte bir gülüşle
ses verirsin içindeki sese:
hadi as bizi ;
çek ipimizi
çek ki kaybolsun bakışlarımızın gri rengi...

sonrası karanlık....

artık
hatırlamıyorum:
geçirdiğimiz son yaz
“sen bende;ya siyahdın ya beyaz ? ”

04.07.13
ey yağmur