YARININ ELİGözlerimde gözyaşı degil, Artık çöp birikiyor! Canlanınca anılar, Teker teker derip dürüp atıyorum... Okşuyorum papatya kokulu gecenin saçını, Kırılmış bir vazodur geriye kalan, Tevekkül içinde; Yarının eline uzatmış elini, Yarın çok geç olmus hersey için... Yaslanmış gözlerimde kara bir leke, Kurumuş capağında yılların birikmiş hüznü, Gözlerimde gözyaşı degil, Artık çöp birikiyor! Birleştir diyorlar parçaları, Kimi kanepe , kimi masa altina, kimi gecenin koynuna kaçtı... Her biri bir yerde, Her biri bedbaht yüreğimin derinliklerinde... Kör topal geçiyor ömür, Kırılmış bir kere gönül, Canlanıyor bazen anılar, Teker teker derip dürüp atıyorum... Sızlıyor bazen sırtımdan yediğim cukurlaşmış darbe... |