KULA...
Uzun zaman oldu
Kula’ya gitmeyeli. Çocukluğumun geçtiği Kocaman ahşap Baba evi. Hava kararmış sanki Hüzünlü yüreğim. Koca kapısından giriyorum Heyecanla içeri. Mutfaktan annemin Sesini son duyduğumdan beri. Olduğu gibi duruyor Çocukluğumun izleri. Mis gibi kokuyor Babaannemin börekleri. Oyunlarımız şarkılarımız Kardeşlerimin şen sesleri. Dört Eylül İlkokulundan Giriyorum içeri. Öğretmenim ders anlatıyor Gülümsüyor gözleri. Derken yol alıyorum Ummahan’la Tülin’e rastlıyorum. Orta Okulumuz Lise olmuş El ele çıkıyoruz merdivenleri. Sınıfları geziyoruz özlemle Yıllar gelmiyor geri. Aşkımın sesiyle uyanıyorum Düş bile olsa heyecanlanıyorum. Sevgili Kula’m seni kalbimde Özenle saklıyorum… |