Dün gece rüyamda hep seni gördüm;
Oturttum dizime, saçını ördüm.
Belik belik zülfün avcumda derdim,
Saçına tak diye bir de gül verdim.

’Çıkartma,o gül hep saçında solsun.’


Çiçeklerle dolu bir bahçe vardı;
Rüya bu ya, yaşın on beş kadardı.
Gözlerin sanki ’gel’ diye bakardı;
Bağrımı, yüzümü ateşler sardı.

’Sandım ki, vuslata götüren yol’sun.’


Birden ceylan gibi koşarak kaçtın,
Sonra durup döndün, cilveler saçtın.
Sanki, aşktan, sevgiden örülmüş taç’tın,
Gözünü yumarak bağrını açtın.

’Gül kokan bağrına buseler dolsun.’


Duramadım, ben de yanına vardım,
O an tüm ömrümü sana adardım.
Önce kollarımı beline sardım,
Sanki bir fidandan kiraz kopardım.

’Kıskansın el-âlem, saçını yolsun’


Günlerdir hep bunu hayal ederdim;
Uzandın çimlere, koynuna girdim.
Sanmayın ki artık vuslata erdim;
En güzel yerinde uyanıverdim:

’Beni uyandıran, Allah’tan bulsun’


Bil ki, uyanmayı ben dilemedim.
Düşte de, gönlümce bir gülemedim.
Hicran, alın yazım, hiç silemedim.
Hayır mı şer midir, ben bilemedim.

’Hayırdır inşallah, hayırlar olsun..’..

Ünal Beşkese