KULAĞIMA ÜFLENEN KADERRutubetli bir sabah yine yorgun bacaklar Yataktan kalkmak bile işkenceye dönüşmüş Birazdan ayrılıklar odamı basacaklar Beni benden almaya hasrete mi danışmış? Anılar duvarlarda pencerelerden giren Pandomim gösterisi yapıyor sanır gören. Aynalar bana küstü hayırsızın peşinden Göstermiyor yüzümü sır perdesini açıp Sanki bir ben ayrıldım hayattaki eşinden Hatırlatıp duruyor önüme anı saçıp Of be yürek ağlama hırpalandığın yeter Unutmazsan bu acı seni dertlere katar. Sanki bir baykuş gibi pencereme tünerim Gece viran bahçemi seyrederim hüzünle Her gece Yusuf gibi kuyulara inerim Ağlasam fayda etmez ömrüm geçti hazanla Çocuk gibi küserim başımı öne eğer Anne şefkati olsa inan her şeye değer. Çiğ düşer gecelere daha sabah olmadan Gün görmeyen küfürler dil ucunda çürüyor Aşk denilen o şarap yüreğime dolmadan Yalnızlık elde kürek kapıları kürüyor Çalmayan kapı zili duvarımda küflenmiş İsmim gibi bir kader kulağıma üflenmiş. Ayvazım DENİZ |
Gün görmeyen küfürler dil ucunda çürüyor
Aşk denilen o şarap yüreğime dolmadan
Yalnızlık elde kürek kapıları kürüyor
Çalmayan kapı zili duvarımda küflenmiş
İsmim gibi bir kader kulağıma üflenmiş.
Ayvazım DENİZ
İçten duygulu harika bir şiir özlem dolu bir sesleniş
çok nefisti kaleminizi tebrik ediyor saygılar sunuyorum...