karmaşalarla aşk
mekanlar
zamanlar yer yüzü kanarak bakıyorum artık içtenlik samimiyet hasret sanarak yaşıyorum sanki sensizlik hüzün ölüm utanarak gülüyorum şimdi ben sana seni özlettim sen ise bana seni anlatamam rengini teninin gamzenin gökyüzünün gidişin kış ayının en sert günü yarenim eyil ve al bedenimi yerden şimdi göz kapakların hiç olmadıkları kadar yersiz çok zor tutuyorum düşen yaşlarımı onlarsa bedevi avutulmuyorum yokluğunla törpü olmuş bence ayak seslerin kafama sıksam ne fayda yoksan yanımda ben zaten çelik bir kurşunum sanarken sol yanında sen bende değilsin kafama sıksamda harcadığım gelecek ha geldi ha gelecek kapat kirpiklerimi güneşe de karşı dururum sensiz kıbleye dönmüş yüzüm ve çürümüş bedenim, çekilmiş kanım değildir aşk |