sen/siz
ses/siz
yazılmamış bir tarihin içinde bulurken gölgemi. bu benim gök/gürültülü sağanak halim,damla damla bakışlarım ve su-sar ıslaklığına g-özlerinin ki bu kadim bir yalnızlık, çığ/lık çığ/lığa sessizliktir
yalansız
ve
ARsız…



(...)

Bir kadını izliyorum şimdi
yarı açık unutulmuş kapıların çıplaklığında
topuklarından,
gömleğine
ve saçının her bir teline asılıyor gözlerim ki
çözüp,yırtıp ve kırıp
tokatlar bulurken kendimi
silip tüm makyajlarını
ve gülüp,ağlayıp,dokunup unutacağım
darbe yapmışçasına derinlerime
boğulmak bu olsa gerek/suda…

kifayetsiz/görkemsiz sonuçların arifesinde
yazılmamış çehrelerin atlasında
sana çoğalarak
azalarak sana
sana/senler biriktirdim harf harf
biliyorum…
ukala bir sessizlik var soluğunda ki
derin dip notlarından artmış
arsız,astarsız kelimelerini tekrarlıyor iç/sel seslerin…

ya g-özlerin…
adresi belli olmayan sokaklar kadar ıssız ve tenha…

gündoğumlarına sus/lar biriktiriyor dudakların
bir şehir yaratmıyor değil mi bakışların…

biliyorum…
balkonunda ölü papatya cesetleri
ve martıların günlük yaşama telaşları
sana baharı getirir gibi
yürek gölgemi dayıyorum sınırlarına ki

unut/ma; sonucu asla belli olmayan
istilalar böyle başlar…

neyse/
neyse/
her neyse…

ve bil ki sevgili;
dağınık
kırgın ve yorgun bakışlarımı onarmak mümkün değil
erken kalktığın rüyalarda ki
tabire de gerek yok üç vakte kadar…

loş bir mutfak
karanlık bir salon
ve aç kalmış kuşlar
eteklerinden tutup bacaklarına sürtüyorum kedi gibi
bu olsa gerek
tırmanış/ağrı ve yüksekTEN ki
aklımı rüzgarın serinliğine bıraktığımdan zamanlarda
iknada olamıyorum bağışla…

tarifi imkansız kalabalıklar bul şimdi
ve çıkıp omuzlarıma/sarnıçsız
derinlerine atlarken sen
kaya kadar sert sus bana
en çok bana
doğmamış bebeklerinin katili olduğum için..




(…)