Ne güzeldir şu sivil memurlar
Sivil polisler
Sivil devrimler
Hepsinin yüzlerinde derin gizler
içi irin dolu sivilceler
meydanlar, güvercinler

gaz odalarında bir Yahudi sevdim
Filistinli kızlara da ağladım
Somali’de bir annenin
kucağındaki sinekli aç bebeğine de eridim
Cezayir’i ise çok sonra tanıdım
bir iç kanamaymış özgürce kanamış bedende

her vatanseverin
milliyetçi duruşuna hayranım halâ
ülke mi böyle sevdim
ekmeksiz susuz hislerim de oldu
vatansız dostlarımda
önce insan olduğumu hiç fark etmedim
önceleri, milattan önceleri de ben önce insandım
dürüsttür benim annemin rahmi
politikacılar gibi değil yani

ideoloji sahibi değilim diye yargılandım
hepsinin ideolojileri vardı
bu yüzden kalktım rakı sofralarından
sol elime viski kadehini aldım
sağ elime muzu
onların şairlikleri şiir dedim, benimkisi maymunluk
zıpladım da zıpladım,
sonra sığındım sessiz bir odaya, vizesizdi
yatağa iki büklüm uzandım,
gücün budalalık bulaştırdığını söyledi şafak
iltica ettim portakal bahçelerine, aşk kokuyordu

seni anlatmamaya yemin ettim
merdiven altı matbaaları mürekkep kokuyordu
yemyeşil yapraklarla tanıştırdı beni hüzün
bir morg mermerinde yıkadım yüzümü
yanımda uzanmış yatıyordu geriye dönüşüm
organlarımdan vazgeçtim ilk önce
hücrelerin kapılarını bir bir açtım
kuşlar, insanlar, sincaplar, aşklar, ağaçlar özgürdüler
sonra yeni bir kimyasal ilaca kobaylık başvurusu yaptım
hepsi fareler içindi (bırak da tek yalanım bu olsun)

yaşamak bazen
gümüş çatal kaşıkları masaya bırakmak
ve sevgilinin dudaklarına
ellerin çenesinde umarsızca yapışmaktır
ben o tokadı yedim mesela bir sinema salonunda
ben o tokadı yediğimden beri duvardan sızan suyum
kanalizasyonuyum o ince ruhun
bazen önce bu yüzden de insanım,
aşk kokuyordu çünkü yanılgılarım


freng(r(i,
meydanlar, güvercinler
hepsinin demokrasisi ve yafta çiçekleri…

















.