Kırık Kanat
Hırçın rüzgara seslendim kendimce,
Islık misali savurdu beni kıyılara. Kanatlarımı aldı derinden göğe doğru. Serpti beni kayıp kentin kayıp kızına... Fırtına misali dön derdi beni etrafında, Ahenkler kurdu sevgisiz kalan kentin tam ortasında... İşte o zaman anladım ki, Sevgiden uzak yalnız kaldığımı... Aslında,kendimden başkasının sevgisine muhtaç bıraktı gözleri... Hikmetullah Yetkin |