Benden alan yıllara üzülmüyorum,
Boş geçen aşk kokularından örülmüş acılarıma üzülüyorum.
Oysaki nedensiz başlamıştı her şey…
Bir kuş uçumu misali…
Beni seven yılların hiç olmadığını ansızın düşünüyordum,
Zevkle okuduğum o süslü sevgi saltanatları…
Seviyorum deyipte hiç sevmeyen bir kadının yapmacık ağlamalarına susamıştım.
Her zaman ki gibi aldanmıştım çift sözüne..
Kuyuya atılmış bir kova…
Her su sızdığında batmaya meillenen yorgun âşık gibiydim şimdi…
Basit kelimelerin saltanatına uğramadan usulca düşündüğüm,
Bana bakan o yapmacıktan uzak gibi görünen gözlerinim şuan…
Nefes almadan o basitsizlikten uzak,
O kuyudan hiç çıkmayan esrarengiz kovayım şimdi.
Bedenime her çizdiğin desende bir anlam çıkaran,
Portreyim şimdi…
Bedenimle savaşırcasına darbeler indirerek renk topluluğu açman,
O topluluklarda beni benden alanım şimdi…
Biliyor musun?
Benden beni yok edeni…
Beni bensiz yapan elma şekerlerini…
Kaldırım ağıtlarını süslemiştim,
Bedenime kılıf uydurarak kaçan günler için…
Sözlerimi tamamlamadan,
Bir şey demeden
Gitmeyi bilmeyen sevgilinim şimdi…
Dudaklarımda son mührü vuran,
Kalp zehrini nezarete atanım şimdi…
Vedanın ömre bedel olan,
Sebepsiz vasiyetinim şimdi…
Aşkın mayasında,
Zehir koyanım şimdi…
Aslında…
Aslında…
İdam safhasında
Senin için ölenim şimdi…


Yazılma Saati(01.18) 30.10.2012 Hikmetullah Yetkin