güç ve cezaelin elime değdiği zaman unutmuştum ayaklarımın donduğunu yüreğimde sözlerinden ötesi yok adımlarımda dizlerimden ötesi yok bu şehrin bütün direk lambalarına fit verirdi gözlerin karanlık çökerdi ayrıldığımızda bulvarlara tadına varırdım yürürken gayesiz buz kaldırımların en tenha yerlerin çatı katlarında sığınmacı kediler bir yosmanın ağır kokusuna dillendiler de böldüm ciğerimi bin parçaya öğün verdim bu sevdaya tanıklık etmediler sen başkaydın kaç kent başıma yıklıdı ezel-i temelinden bileklerim kan bellerim sancı tutunuşumdun gene de kurtardım anılarımızı harabelerinden kimbilir yeni garlar inşa edilirse bu kente bir daha başladık sanırız tekrar tekrar ayrılırız kasım |
Çok sevdim bu şiirini.
Tren garlarını özledim. Otobüs çok sıkıcı. :(
Kalimera. tarafından 6/25/2013 9:20:08 PM zamanında düzenlenmiştir.