öksüz bir çocuğun düşüyüm ben anne kokusuyla ruhunu süsleyen
düşlerimin tarlasına ekilen gül gibidir rüyalarım
ve öksüz bir kız çocuğu dalar rüyalarıma okşar sarı saçları tenimi anne kokusuyla ruhunu süsleyen kirpiklerimden boşanır sağnak nefesim puslu avuçlarım çatlak ve öksüz bir kız çocuğu dalar rüyalarıma dizleri kanamış yırtık düşlerinin anne kokusu duyulur yaralı yüreklerden hüzün yağmalar deli bir rüzgar ve dizlerim kanar yeniden öksüz bir çocuk öper ruhumu dizlerim yırtık yamalı düşlerim gibi gecelere dalar huysuz anılar ürkütür beni ve öksüzlüğüm kız çocuğu gibi öper beni ve yüreğime siner anne kokusu benim küçücük dünyam elimde pembe valizim tüm düşlerimi yükledim bir tek sen yoksun ve öksüz bir çocuğun düşüyüm ben anne kokusuyla ruhunu süsleyen mahmudiye düzkaya |
yitirmesin şiirlerimiz anne kokularını....tebriğimle