Ansızın Çalan Kapı
Yaşanan bir hayat vardı
Azrail bir gece ansızın kapıyı çaldı uykudaki bedenden ruhu çekip aldı geriye yavaş yavaş soğuyan bir beden kaldı oysa diğerleri daha uyuyordu hırsıza razıydılar ama Azrail’i beklemiyorlardı sabah sesleniyorlar ama cevap alamıyorlardı açtıkları kapının arkasında bir ömür taşıyacakları acı olduğunu bilmiyorlardı oysa Azrail de gelince gürültü yapsaydı uyuyanları kaldırıp rızalarını alsaydı tüm evi götürseydi de aldığını bıraksaydı Dağlar taşlar gibiyim iniltiden duramıyorum ağlasam gülsem de seneler gelip geçse de ruhumu bedenime sığdıramıyorum |