D/üzenİb/adettir her nefes alışın şükrüne otur ib/adetse sadaka vermek gül yüzlüm gül yüzüme gül biraz mehv/eşim dedim sana bir mum olsun yak gözlerinden ışıklar saçarak ol soframda şarap gül ve nefesin sen k/oksun kalbime şu akıp giden veda nehirleri bir gün olur elbet kavuşur denizine dağların yamaçlarına çıktın ve gördün gidenleri dönenler şimdi nerede yedi yıl uyuyup uyanan güzel şimdi salınıp gezdiğin bu bağ bu bahçe ki nazlı bir gelindir sen gibi gör ki üzümleri ne kadar hevesliler dudağında mey olmaya mehveşim ay kıskanır seni soyun harmaniyeni ısınsın zemheri utansın ay/azından soyun yıkan berrak sularda sende kalayım uzun zaman gül yüzlüm ibadetse eğer sadaka vermek el açtım avuç açtım kapındayım dilendim seni gül yüzüme gül biraz şaraplansın dudağın nemli sıcak dilime bulaşsın türk/ülerim yamarım bir birine üleşirim üleşir güreşirim hayalinle biter sürgünüm bitsin artık azat et beni hayli zaman oldu yok haber nicedir sensiz dünya bana gecedir ebedi aç pencereni yüzünün nikabı olmaya meylim var ki bir bana göster tütüyor mah cem/alin şimdi tüten bu buhurdan-sen kokan hülyalarımın vuslatıdır ki cıvıltılı 17/Haziran/2013/Pazartesi Yüksel Nimet Apel |