SessizSaçımda ki gümüş teller Bana memleketimdeki masalı hatırlattı Babasının kızını gümüş köşkte saklamasını İyi de benim babam yokki Beni köşke de koymadı Aradan bunca zaman geçti Hiç aramadı, sormadı Ağladığım da susturup, Düştüğüm de dizlerimi silip,kaldırmadı Babacığım dediğimde, ses vermedi Rüyama da girmedi Babam beni hiç mi sevmedi Mezuniyetime bile gelmedi Öğretmen olduğumu görmedi Beyaz gelinliğimle çıkarken alnımdan öpmedi Mutluluk ve mutsuzluklarımı bilmedi Çaresizliğime çare bulmadı Ben debelenirken elimi tutmadı Bana yapılanlardan hiç haberi olmadı Koştum, ulaştım babama Anlattım babam diye bağırdım, ağladım Ama babam bana cevap vermedi O çam ağacının altında Üstünde çiçekler, güller bir dolu Hiç sessiz Saçımdaki gümüşleri sevmedi Uzun bir zaman babamın gittiğini, kimselere söylemedim. Arkadaşlarımın babası gelince, kapıyı kapatır, sıkı sıkı sarılırdım anneciğime, içim den geçenleri Menekşe Gözlüm anlarmıydı bilmiyorum, saçımı okşar, koklar dı sadece Nazlım bahçeye gidip, işmimizi yapalım der, beni dışarı çıkarırdı, yanın da unuturdum her şeyi. Ama artık annem de yok !!! Ve ben bu gün kimselere sarılamadım.. Nazlıgelin |