Hüzn-ü Aşk
Bir yerçekimi gecesinde
ve güneşin gölgesinde kalıyorum, Arşimet yolu handan sokağı, numara on iki birinci sapak Kenar ve köşeleri eşit yalanmış mektuplar geliyor kutup yıldızından, Ben okuyamadan kayıyor kuyruk sokumu , hiç okuyamadım Havuzuna sorular yazdığım kadın, şafağım kuzey denizi tadında O kadın, iki saatte dolduruyor haznesini, bense boğuluyorum Psişik karışık pompalıyorum kanımı, yere paralel raylardan beynime kan vuruyor, Her bir metre karesine bir vagon, dört insan düşer sen ağlayınca. Damından yere düşerken serinlediğim kadın, meltemler estiriyorsun kalbime On ikinci sapağı dönerken yaşım otuza denk geliyor, ben hala soluyorum Bir yok oluyorsun, sonra bir yokmuş bir yokuş, bir yok oluş, bir dokunuş, bir yakarış….. Yedi kız kardeş ülker sokağında boğa yıldızında beklemekteyim selamını |
sonra bir yokmuş bir yokuş,
bir yok oluş,
bir dokunuş,
bir yakarış…..
burayı çok sevdim şair.....güzeldi