GEÇMİŞE GİTMEK
Özledim çocukluğumu
Ağaç üstünde asılı kaldığım günleri Ve yakalanınca pişkin pişkin sırıtmayı Horoz şekerimi, buzdan dondurmamı... Her bayram öpecek bir el aramayı E ne de olsa cebimiz şişer kalbimiz havalanırdı. Şimdi yok o heyecanlar Günler günleri kovalar Ak düşen her tel bir diğerini.. Ama ’yaşamak ağrısı’ asılmış ya boynumuza Ev, bark, eş, iş, Uuuf! Terk edip gidesim geliyor Yağmurlara kafa tutmak Güneşe çelme takarcasına gitmek AMA Geride kalanlar olmasa Bırakıp gitmek kolay Ahh pencere kenarında bekleyenler Analar, kadınlar, yavrular olmasa.. |
yüreğinize sağlık..
saygılarımla..