TAMARA
Ah Tamara
Dünyanın kovuğunda
Sana bir dünya uzak durmak
Gözlerimin cenderesine faili meçhul bir misillemedir.
Sülieti kaybolmuş topraklarımın
Gözkapaklarına sürmelenmiş umuduyken aşk
N’olursun vazgeçmemi bekleme benden



Say ki
Vuslat Kerbelada Hüseyin
Hatta Filistinli bir cellât
Olsun
Ben yine de aşkın diliyle haykıracağım, onlara inat
Sen yeter ki duy beni, duy Tamara



Ah Tamara
Annemin yüreğini çetrefilli arzuların gölgesinde bırakan kadın…
Dilimi titretse de adın
Diyorum ki
“Karış karış sana gelmek, karış karış sende ölmek
O/nursuzluğu, o/nurun kılıcıyla bölmektir”
Anlasana!




Boz bulanık gecelerimin yıldız gözlüsü
Yüreğimin ahretlik sözlüsü
Veremli gülüşlerimin şahidi
Kim yalanlarsa yalanlasın seni
Gerçeğin sahibi azletmedikçe beni
Sensin yüreğimin tek gerçeği



Sen yeter ki öyle uzaktan,
Gözlerinin inkârıyla bakma bana
Bakma Tamara
Yüreğimin üç kuruşluk cesareti de biter
O bakış ölmeme yeter
Cesedim bile gözyaşı döker



ŞİİR / VEYSEL DURMAZ
YORUM / İHSAN TURHAN