TAMARA
Ah Tamara
Dünyanın kovuğunda
Sana bir
dünya uzak durmak
Gözlerimin cenderesine faili meçhul bir misillemedir.
Sülieti kaybolmuş topraklarımın
Gözkapaklarına sürmelenmiş umuduyken
aşk N’olursun vazgeçmemi bekleme benden
Say ki
Vuslat Kerbelada Hüseyin
Hatta Filistinli bir cellât
Olsun
Ben yine de
aşkın diliyle haykıracağım, onlara inat
Sen yeter ki duy beni, duy Tamara
Ah Tamara
Annemin yüreğini çetrefilli arzuların gölgesinde bırakan
kadın…
Dilimi titretse de adın
Diyorum ki
“Karış karış sana gelmek, karış karış sende ölmek
O/nursuzluğu, o/nurun kılıcıyla bölmektir”
Anlasana!
Boz bulanık
gecelerimin
yıldız gözlüsü
Yüreğimin ahretlik sözlüsü
Veremli
gülüşlerimin şahidi
Kim
yalanlarsa
yalanlasın seni
Gerçeğin sahibi azletmedikçe beni
Sensin yüreğimin tek gerçeği
Sen yeter ki öyle uzaktan,
Gözlerinin inkârıyla bakma bana
Bakma Tamara
Yüreğimin üç kuruşluk cesareti de biter
O bakış ölmeme yeter
Cesedim bile
gözyaşı döker
ŞİİR / VEYSEL DURMAZ
YORUM / İHSAN TURHAN