Kurtar beni Allahım
Beynimin bataklığında boğuluyorum
kurtar beni Allahım hangi dalı tutsam kopar elimde hangi kapıyı çalsam patlar yüzümde... Ben bir saksı çiçeğiydim bilemedim alnıma esir diye yazıldığını oynadım güldüm bir zaman ardından çokça ağlardım her gülüşüme karşılıktı bol gözyaşım... Acımazmış insanlar düşenin haline dost bildim herkesi kandım güle dikenlerle kanadı ellerim uzanırken güle cismimle büyüktüm amma ruhumla küçücüktüm... Şimdi karıştırmıyor kimse kimseye hayatını vermiyor en yakınına bile sırrını kırılan bardak tutar mı yeniden sevgi mayalanır mı yeniden yürekte... Köklerimi hareket ettirirsem gezerim sandım yarınımı bugünümden sezerim sandım Bir buğday tanesi kadar iyiliğin mükafat yeridir ahiret Bir temiz cama tutunmuş soğuk sakin sessiz pencere nefesimin buğusundan kaçan yüz gecenin koynuna doğan ay ışığı güneşi perdeleyen bulut dünyada kaldı mı acaba bir parçacık umut... İnsanlarla iç içeyim ister kalp desinler adına ister gönül isterse yürek hepsini de öğüten kül ufak eden değirmendeki hep aynı niyet... Allahım yalnızlığımı yalnızlığımdan doğuran benim gece düşümde ekmeğimde aşımda Gündüz işimde kafamı herşeye takan üzülen yoran benim insandan el aman diyen yaka silken yine de unutup defalarca insana aldanan benim... Dert söyleyince anlatınca bitmiyor dost dediğim herkes derdime dert ekliyor kapanmıyor yaralarım çaresini tabip bile bilmiyor Allahım senden iyi tabip mi olur sen olmasan şu zavallı garibi kim korur gönül tezgahım sabır üstüne sabır ümit üstüne ümit dokur... Her türlü yaramın ilacı sende uğramışım derde hangi el tutardı düşseydim derin dipsiz bir göle mahzun güzelliğini veren dikendir güle... Allahım insanoğlu neden birbirine bir teselli veremez karınca karıncaya acır yardım eder de Ya Rabbim kulların kullarına merhamet etmez... Beynimin bataklığında boğuluyorum kurtar beni Allahım hangi dalı tutsam kopar elimde hangi kapıyı çalsam patlar yüzümde... Gülhan Çeliktaş |