Bir emanet gibi
Eğreti duruyor tüm sözcüklerin.
Üzerine oturmayan duygular ile
Gerçek bir aşk hayali kuramazsın.

Şiir aşkı unuttu
Aşk kağıda düşmeyi..
Kağıt unuttu kalemi
Kalem sözle sevişmeyi..
Sen ki
Ne zaman unuttun beni
Bende unuttum şiiri.

Ölüm;
hiç bu kadar yakışmamışdı suret-i hüznüme
Ve hiç bir kefen beyaz değildi
Masumluğu kadar ellerimin.
Günaha belenen
Çirkin ruhumun yaşama hevesiydi.

...//Öldüm günahların gölgesine gömüldü gülüşlerim//...

İsyanın menevişleri
Düşer de gamzelerime.
Lal olur dillerim
Sır dolu geçmişime.
Hiç bir anahtar açamazken
Usumun kapılarını
Aymazlar;
Suizan ile dolanır serimin bahçelerini

Bulmak için aramak gerekir (!)
Önce kendine bir sor
Bu hal nedir?
Neyin peşindesin?
Yönün neresi?
Kıblen neresi?

(Bulunmak istiyorsan, en tanıdık, en bilindik, en emin yoldan ilerleyeceksin..ki, görülsün siretinin nümayişi)



Dilruba Emine Genç 11 Haziran 2013 /02:25