Üşüyen Adam
Düşlerin, senlisinden uyanırım her sabah
Aranırım, yalnızlığım dokunur Ruhumun onulmaz yarasına Hançerler saplanır Hüznün kızıllığı iner yanaklarıma Dudaklarım istilasına uğrar Üşüyen adam olurum Sürgün bir şehrin ortasında Senli savaşların sır vermeyen meydanıyım Çaresiz yüreğin ağıtlarıdır dilimde palazlanan Umutlar çekilir Buz düşer titreyen içerime Yorgun bir şövalyeyi çağrıştırır hallerim Aşkın kanayan parmakları gel der İşte darağacı… Aldırmam Yaşatmak için seni Her adımda yeminler çoğaltırım kendime Bilirim dualar geri çevrilmez Ha bir gayret Al alabilirsen bendeki seni Sen yaşa Ben ölürüm senin yerine. Bilal KARAMAN |