Kelimeler yer değişirmiş, anlam profesyonel bir yöntemle harflere indirgenmiş ve şiire ayrı bir tını verilmiş. Cümleler öyle bir tablo oluşturmuş ki gökkuşağı renklerinde, okuyanı şiiirin ahengi pamuk şekeri bulutlara sarıp sarmalıyor sonra da ani bir kendinden itiş ile yere bırakıyor sanki. Özlü anlatım da çokluğa yer verebilme inceliği bu olsa gerek.

"
Gölge severse kendini var edeni
Kaçar, korkar ışıktan
Yine heryer pus, yine heryer sis
Oysa
Düşünemez kimse siluetini

Bir dere malikanesinde
Korkusuz akşamda
Ellerini düşürdüğün pencereyi buldum
İzlerini siliyordun bütün kapılardan
Kalıyordu bırakmayı önleyemediğin kokun
Bana uzaktı her şey ama sana o kadar yakın. " ( Cemal Süreyya dan etkiyle yazdıklarımdır; sizin şiirinize istina)

"Keşke yalnız bunun için sevseydim seni "(Cemal Süreyya)

Diyordu sanki şiir.

Fevkalade bir eser .

Yüreğinize, emeğinize sağlık
Saygılarımla