YARINLAR

Barış diyebilmeliydi
Koltuklarında zırvalayanlar!
Kardeşi kardeşe kırdıran
Hükümleri sökmeliler,
Yüreğinde “duyar” hissedenler…

Kuşlar da bilir
Avcıların hain tuzaklarını
Kimi etle kimi de parayla
Karın doyurduklarını!
Geğirirler de
Savurur da
Uyuz kuduz bir arada!

Bir kuş
Bir insan
Ve
Bir alacakaranlık orman
Dilleri olsaydı
Hesap sorup
Barış türkülerini söylerlerdi


Binlerce çocuk ölür
Tarumar yürekler bırakarak
Bir kız ağlıyor, gelinliksiz
Bir baba görmeliydi
İzdivaçlarını…
Ve savuraydı kinsiz küfürlerini
Neşeden…

“Topraklarımda
Bir daha olmasın genç ölümler”
Diyen bir ana
Dağlara ağlar
Dağlar da yanmıştır!
Toprak kan gördüğünde
Bu yana...

Bilmem kaç yıl daha
Kaç yol daha geçecek
Buralardan?
Alacaklar
Alaca karanlıklarda
Can alacaklar
Sav/aşa hizmetliler!
…

Diyebilmeli artık
Her cesur kardeş:
Kardeşin
Kardeşi yok ettiğini!

Güzel
Bir yarınlar daha olmalı;
Bilmeli herkes
Savaş tamtamların
Can aldığını…
Her ölüm bir nefrettir
…
Güzel
Bir
Yarınlar daha…
Yar…
Ya
Allah!