ANNEM


annemi dinliyorum
güneşten elleri
sabahın koynunda
yeryüzü yeşile ses vermiş
ben yollara kök
asfaltın acı yüzünde
vuslatıma taşınıyorum
babamın ceviz ağacı bedeninde
kokusu ki,
başımı döndürür
kovuğumdan çıkarır



annemin ninnisinde
doğa gözlerim toprak
nasıl da uzuvlarımı sarmış nağmeleri
kedere boy vermiş nakaratları
ah annemi düşünüyorum
çiçekler beslemiş saksılarını
baba kokan akşamları
ağzımızın tadını
yumrukladığımız soğanı
ayranın serin beyazını
çorbamızda bir tutam tuzu
seni anne
hamurlu ellerini düşünüyorum
acısı fazla kaçmış aşımız gibi
ve sıcak ekmek buğusu gözlerini
dudağının kenarında hep asılı duran dûalarını
içinde kor ümidi anne!
kapıya yasladığın alnını
ve kır saçlarını
evlat evlat örülmüş saçlarını düşünüyorum



günlerden yine özlem
yine uzayıp gidiyor yollar
dağlar
bulutlar...
yol boyu dizilmiş elektrik direklerini sayıyor çocukluğum
ağaçları
köprüleri
tünelleri sayıyorum anne!
bir kuşun kanadına takılıyor bakışım
suskun bir tebessüm oturuyor çehreme
çenemdeki nazende çukura sevgi ekiyorum
gamzelerime renkli tohumlar saklıyorum dilimin altında



bütün mutlulukları sana verebilme arzusuyla
gülüşler çalıyorum
her yüz’ den
en çokta maviden
bilirsin,
ellerim minicik
avuçlarımdan akıtmadan zamanı sana biriktirebilmek için
hep birikinti gölleri sevdim



seni dinliyorum anne!
genç heveslerimde koşan uçarı kalbimle
zaman zaman şaşırsamda seccademin kıblesini
tövbelerimin huzurunda
saf yüreğinde tüm ekinim



nasıl da yorgunsun
yılların toz boranından çıkmış
göç kuşu bakışlarınla
öfken bile günahsızdır senin anne!
göğsünün nasırlarında
hüznümüzü beşiklerde avutup durursun
kolların ki,
up uzun
sinen koca bir ova
açtığında iki yana nefesini
öksüzlüğümüzü hep sımsıkı sardın
sımsıkı anne!



gözyaşın geceye cinas
yahut saksı diplerine sevdalı
tuzu hiç bir çiçeği kurutmadı
sen zarar vermek ne,hiç bilmedin ki!
beyazdın anne
bembeyaz!



ŞİİRE NEFESİNİ ÜFLEYEN ŞAİR ADEM EFİLOĞLU’ NA KALBİ TEŞEKKÜRLERİMLE!

22.05.2013 09:05
NURGÜL OCAK