BİR YANGIN İÇİMDE
sevdamızı yeşertmeye
çalıştığımız bir zamanlar elindeki bir avuç tohumla serpiştirdin toprağa yeşerdi zamanla serpildi her biri birer fidan, daha sonra yeşermiş bir ağaç orman oldu aslında... ben ki milyonlarca yok hatta milyarlarca kibrit tanesi ederken vefasız tek bir kibrit tanesine yaktın ormanımı kül ettin küllerimi savurdu rüzgar attı kuytu köşelere artık ben sadece duman çıkaran bir ateş ve sadece küllerim kalacak senden geriye biçare dolaşıyorum başıboş ne hallerdeyim biliyormusun? ne hallerde... ama bilesin yangınımdaki çıkan dumanın da görür oluyorum resmini avunuyorum bir an o sanal halinle yetiyor bana, yetiniyorum ama hala yanıyor bu yürek içindeki yangınıyla biliyormusun... Hasan ALTUN |
yanmalar güzel inanki çok güzel
kalbin var olduğunun delilidir...