Binlerce tohum
konuşur kendi dilinde
kanar içinde suskunlugum.


Çeker kaderi
Aynaların kaburgası
Her mutluluğun öfkesi
sonra gelenin anası.
Erken bir ölümdür
Özveri sofrası.


Ayaklanır dağ yolları
Örtse de üstünü karanlık
yaklaştırır ölümü
tarçın kokusu.


Kayan her yıldız
sessizliğidir zamanın.
Gecikmiş bir hoşça kaldır
Nöbeti devralan
yolunmuş yaşam parçasının.


Aksiseda deviniyor
Kendi uçurumunda
Ölmek ve sevmek için
yüzleşirken.


Sığmıyor gürültü düşlere
İzlenmeli yokuş
kendi rüzgarında ...


Ölüyor bir ses tonu
parmağıma taktığın adında.
Hıçkırık tutması yaşıyor
Hınzır yelkovan da...


Uçar göz şehrinden
Kahverengi vuran bakışlar
Ela ile sırdaş olur
mezar taşında bekleşirler.
Toprak rakip değildir
hangi iklimden gelirse gelsin.
Kül sütunu tedirginliğinde
diri yaşıyor beklemelerim.


Çifte su verdirir
Yüreğimize umut
yarım kalan sözlerin
Hışıltısında.


Anıların giriş kapısında
sürgün olur serçeler
ıslıkları büyür
öpüşlerin soluk alışında.
Utangaç operalar
ağır gece havasında.


Harlanır yaşamın hançerinde
çılgın ışık alacası.
Bir keman gıcırdar içimde
kopar tellerinde.
özlemin kanatları.
Diz çöküp yalvarıyorum şiire
Kıvrılıp uyuyayım
sesinin gölgesinde...


Dolaşır hücrelerimde bir kent
hayallerim üşür
öte yakasında.
Demirbaş defterinde
taşırım muska gibi
boynumda eserini...


Taşıyacak mı acaba
Kalbin kalbimi
saçlarımın gün kırıklarında.


Sevincin delişmen kuşları
Yumruk gibi duruyor
dört mevsimin hurçlarında...


Ferda Özsoy

Değerli seçki kuruluna,yoruma gelen arkadaşlarıma ve bu şiiri yazma sebebime sonsuz teşekkürler...Saygı ve sevgilerimle iyi ki varsınız efendim...

Ferda,ca