YİTİK ŞİİR
Önce yapraklar savrulurdu
Sonbahar rüzgârlarında. Sonra bir gece Aklar düşerdi Palandöken’in Omuzlarına. Ama ne dağlar zemheriyi, Ne Erzurum bir sevdayı Taşıyabildi doruklarında. Deli bir sevdaydı adın, Uzak bir şehrin Kar boran sokaklarında. Yakutiye yeşili gözlerin Eritirken mevsimleri Kale surlarında, Saat kulesinde Yekpâre bir zamanı söylerdi türkülerin. Denizler gözlerindi, Irmaklar ellerin, Ve yağmurlar Damla damla düşen sözlerin. |