HAYATIN İÇİNDENBir garip yoksulluğun sazıydı bu çalardı Babam içer gelirdi ayakta sallanarak Anam çamaşır yıkar üç beş kuruş alırdı Hüzün duvara vurur ağlardı dillenerek Yüreğimde korkunun sandığı açılırdı Dayak yiyen anamın çığlığı saçılırdı. Köşelere sinerdim sıra bana gelmeden Gözümde yaşı gizler ilenerek beklerdim Bilirdim uyumazdı babam hırsı almadan Kimselere demezdim yüreğimde saklardım Bir gün büyürdüm elbet kurtulurdum bu evden Anamıda alırdım kurtarırdım bu devden. Yırtık ayakkabılar korumazdı çamurdan Küçücük yüreğimle utanmayı bilirdim Okula gitme vakti sıkardı el demirden Başım önde giderdim genel de geç kalırdım Çocuklar acımasız anlamazdı derdimi Hemen alay ederdi yırtık bir yer gördümü.. Yıllar geçti aradan elim ekmeği tuttu Baba dediğim adam içkiden bir gün öldü Anacığım oh dedi artık sıkıntı bitti Ekmeğimiz bol artık evimiz huzur doldu Fakirlik kader değil çalışınca yenilir O günler unutulmaz arada bir anılır. Fırsat bulduğum anlar okula gidiyorum Fakir bir çocuk görsem elinden tutuyorum Ben artık her şeyimi onlara adıyorum Geçmişi unutacak adımlar atıyorum Nerde bir sarhoş görsem babam aklıma gelir Çocukluk düşlerimden hep bir eziklik kalır. Ayvazım DENİZ |
serpilen tertemiz bir yüreğin iç döküşünü okumak
içime dokundu çok nefisti eser kutluyor saygılar sunuyorum..