Ben Yine Bıraktığın Yerdeyim.
sen gideli,
pek birşey değişmedi hayatımda. kapım yine aynı kapı yirmi dört numaralı, mavi boyalı. odam yine dağınık, saçlarım kirli pasaklıyım yine eskisi gibi. perdelerer kapalı. sobam yine yanmıyor. üşüyorum... yine çorap giymiyorum işte ayaklarıma. karanlık yine ürkütüyor, tüm lambalar yanık. şimdi birde üstüne yalnızlık. sen gideli pek birşey değişmedi hayatımda. eskisi gibi yüzüm asık kuşlara yem veriyorum yine ektiğimiz çiçekler açmadı daha ben yinede başlarında bekliyorum. serçeler tünüyor yine, bahçedeki dut ağaçlarına. postacı yine kapımı çalmadan geçiyor. ben yine aldırmıyorum kimsesizliğime. akşamları oturup denizi seyrediyorum bir tek bunun için çıkıyorum yine sokağa. sen gideli pek birşey değişmedi hayatımda. adını yazarkan kağıtlara, yine titriyor ellerim. eskisi gibi özeniyorum, gökyüzünün maviliğine. kıskanıyorum misket oynayan çocukları. gazete okuyorum sabahları çayı yine sevmiyorum. bir tek sigaraya başladım. o da arada sırada, yalnızlıktan bunaldığımda. ha birde duvardaki resmini indirdim hani şu Sarayburnunda çektirdiğin. taa gözlerinin içinde bile denizin belli olduğu. bunun içinde kızma bana. dedim ya işte sen gideli pek birşey değişmedi hayatımda ben yine bıraktığın yerde dönüşünü bekliyorum. |