Emanet gibiGözlerinden iklimler almıştım Bakışlarından bahar Yüreğinden güneşin sıcaklığını Duruşundan anlamlı bir rüzgar Cesaretim olurdun Utangaçlığına sığınırken sevdamın Esaretim olurdun Dokunabilseydim avuçlarına bir çiy tanesi gibi Belki isyan etmezdi Gölgesine sığındığımız akşam güneşi Olmadı Şimdi ayıklamak zor Bizden kalanlardan beni Yüreğimi ellerine emanet etmiştim oysa Kulağına sesimi Göğsüne nefesimi Bu aşkın cesedini gömecek kadar cesur muyum Bilmiyorum Yine de özlemini sürüp namluya Çekiyorum tetiği. |
Kutluyorum güzel kaleminizi.
Selam ve sevgilerimle.