Letheyeryüzü daralınca yürek kıvrımlarına saklanırdı geçmişin hazineleri bağışlayın ne de olsa vakit azdı. x yol uzun ve sonu belirsiz kim düşünebilirdi zamanın hızıyla bir sevdayı ve vaktiyle çok susadık güneşi içmekten tükene tükene kururdu ağzımız gayrı duyulmaz dinlenmezdi kalbin vuruşları x gitmeliydik bilsek de bilmesek de uzaklaşarak diğer yarı/mızdan öte içimize bir sel gibi akarak dolmalıydı lethe. x kaybedecek ’vakit yok’ unutmak için dünü/hiç yaşamamış gibi geçit vermeyen uçurum kıyılarına çarparak dönmeli ve zamanın döngüsünden ayrılmalı beden yürek ile düş arasında x hiç olmassa bir bilgeye bir şaire sormalı kim yağdırır böyle gözyaşlarıyla kan dolunca bulutları. x ve bilinir -yüreklilik en iyi öldürendir:- içimizde ki his ve ey ölümcül şefkat sana gelmeliyiz kim bilir ne mutluluktur senin için erisin kızı boynundan boğazına değin parlayan inciler gibi hüzün ve o denli hasretli yüreklerden ışıldayan anları dizmeliyiz. |