BENDEN ŞÂİR OLMAZNe zamanki sevdâya kalemimle dokundum Çevremde toplandılar, gülücükler saçtılar "Vatan, millet" dedikçe hep daha az okundum "Hocam, dostum" diyenler birer birer kaçtılar Sevgi gösteremedim nezâketle kırıtıp Tepki verdim dostumu ve halkımı üzene İnsanların yüzüne yalancıktan sırıtıp Politik olamadım, uyamadım düzene Ne döksem şiirime okuru bağlamaya Japon yapıştırıcı, dörtyüzdört mü, uhu mu? Vicdan sömüremedim sığınıp ağlamaya Normalde çok inceydi, hep gizledim rûhumu Aslında yok bir suçum, yalnız gerçekler acı Doğruları yazdıkça beni kötü bildiler Kimine "abi" derdim, kimine "gardaş, bacı" İltifât etmeyince bir kalemde sildiler Ben böyleyim arkadaş, yüze maske giyemem Bilmezsiniz içimi, Pir Sultanla dârdayım Ülkem bu durumdayken ben "laylaylom" diyemem Yusuf ile kuyuda, İbrahimle hârdayım Tüm şiirlerim kırgın, tüm şiirlerim bitap Çok fazla güzel şiir yazmadım aşka dâir Velhasıl gönüllere eyleyemedim hitap Benden ne adam olur, ne de iyi bir şâir. Mustafa Çetiner/18mayısikibin13. . |