Hayeller mahpusta,düşler sürüldü
O eski günlerin hazı tükenmiş.
Eksik teraziyle hesap görüldü
Vicdanlar üşümüş,yazı tükenmiş.

Huzur kaf dağında,uzak mı uzak
Alınan her nefes,içten bir tuzak.
Arsız cümlelerde,dilin yüzü ak
Sözcükler namesiz,sazı tükenmiş.

Gördüyüm zemheri,yağansa kardı
Başıma düşdükçe gözüm karardı.
Evvel,pırıl pırıl mevsim bahardı.
Şimdi tadı tuzu,özü tükenmiş.

Zamanında her şey,güzelmiş meğer
Bir güzelde zaman,her şeye değer.
Duygusuz yürekte yanmaz ki ciğer.
Körüksüz ateşin közü tükenmiş.

Tek muradım vardı,aşkla yaşamak
Mutluluk yükünü alıp taşımak.
Önce tökezledim bir kaç basamak
Gördüm ki yolların,düzü tükenmiş.

Küçüldükçe yama yırtık büyüdü
Yokluk şaha kalktı var’ı sürüdü.
Nerden bilirdim ki,gözüm kör idi
Kılavuz aklımın,izi tükenmiş.

Velhasıl,saydıkça dertten parayı
Aklandı şu aklım seçti karayı.
Kökünden kazısan söksen yarayı
Yinede sızlamaz tuzu kükenmiş.

ALİ OSMAN ARSLAN