Ey gözleri ahu, ey kaşı kalem!
Neden bu aşkımı, küle çevirdin?
Ağzından çıkardın bir tatlı kelam
Onu da, zehirli bala çevirdin.

İstemem, olayım seninle kardeş
İstemem bir ömür uzakta bir eş.
Çünkü, yollarıma hasretten ateş
Döküp te, külleri yele çevirdin.

Gül, sefa sürerken, bülbül biçare
Çare, kedi oldu, gül ise fare.
Gez-dolaş, diyerek her an avare
Sen beni, kırk türlü, hala çevirdin.

Tak takıştır aşkı, zülüf kaşına
Sür alev rujunu dudak başına.
Ve ben, kıyamazken damla yaşına
Sen pınar gözleri sele çevirdin.

Yok yere darılıp, kaşını eğip
Aşkını ateşe naza beleyip.
Nasılsa, bu benden kopmaz ki deyip
Yar beni, Mecnuna, çöle çevirdin.

Üzersin Arslan’ı, sorarım neden?
Unutma; gelmekte dünya geriden.
Kopardın dalımı en taze yerden
Naçardım, biçare kula çevirdin.

ALİ OSMAN ARSLAN