Dışarda bir matem havası var
Evimin içi ise yıkılıyor gözyaşlarımla
Heryer çok soğuk üşüyorum sıcacık odamda
Bu nasıl havadır, hem üşütüp hem yakıyor
Kışın ortasında yazı yaşatıyor insana

Bir gök kuşağı açıyor,birde bakmışsın
Karanlık çöküyor gün ortasında
Hep aynı hikaye hep aynı masallar
Ben sıkıldım artık böyle saçma sapan
Ne olduğu belli belirsiz oyunlardan

Sözsüz konuşmak bu olsa gerek
İnsanlar dışarda aynı telden çalarken
Hep kendilerini kandırırken
Odamda ise fırtınalar kopuyor gizlice
Yıldızlar avuçlarıma düşmüşcesine

Beşik yapmışım kendime çok güzel
İki yıldız arasında sallanıp duruyorum
Bir tarafımda ay bir tarafımda güneş
Olduğum yerde dolaşıyorum kainatı
Kalbime saplanan matemlere inat

İç içe sarıp bohçalamışım Dünyayı
Her biri binlerce parçalar halindeler
Biraz ondan biraz bundan koymuşum
Sarmalamışım sıkı sıkı herşeyiyle
Matemi bile dost bellemişim kendime...

Ufuk GÜNEY