Ne vakit yağdığını görsem gökyüzünün gözlerinde
İşte o an bir meleğin intiharı geliyor aklıma
Ve ruhunu tenine emanet ederken bende
Melekle el ele atacağım gözlerinden kendimi
Bir inilti çıkacak benden sadece AH diyerek
Ve dudaklarımda son öpüşlerinin ruj izi var
Tenimde kokunla elimde tek tel saçınla
Cebimin iç zulasında son vedayla atlıyorum
Tüm sessiz harfleri alıp elime sana KAL diye
Yazmayı bekledi yüreğim çocuksu sevinçle
Gideceğim varlığımın yüreğini daralttığı bedeninden
Ve düşerken senden rüzgârla dalgalanan
Eteklerine sarılacağım dağ gibi gururla
Yalnızlığımda üşümüş elleri ceplerinde âşıkça
Dilimde şarkımızın melodisiyle Voltalaşacağım
Ve sen melodimizi duyduğun her sesli ıslıkta
Ceplerini karıştırıp şiirlerime dokunacaksın istemeden
Ki ben o vakitte çoktan nefessiz kalmış olacağım
Oysa biz senle her ayrılığa alışmalıyız
Avutmalıyız ayrılığı başka yüreklerinde zamanın
Bu kumar oynamak gibi ya kazanırsın dü şeşle
Yâda kaybedersin tek yekle hayatının bahsini
Eğer kazanırsan şartsız seninim bedensiz ruhumla
Yok, kaybedersen de o vakit AS sendeki umutları çaresiz