Be Kadın
Tanımaz olaydım seni
İçimi ürperttin kadın Anlatma dedim Anlattın, derdini ... Evlat dedin Yemliyecektim güvercinleri Senle bir kaçıştı Yerle bir oldu, zaman Niye sana yaklaştım ... Gözlerinden bir damla yaş düşmedi Nasıl çevirdin kan çanağına, bakışlarını Dilinemi bağlandı hayat, Hep seni fısıldadın Duyurma dedim sesini ... Evlat dedin Dinledim derinden yalnız çığlıklarını İmdat sesiydi göğe yükselen Kıyılarıma çarptı, umut dolu adımların Senle bir tökezledim Yürüyemedim kadın Mecbur yanın da, durdum Hadi anlat dedim Nedir derdin Fısıldadın Hiç konuşamadık dedin Hiç anlaşamadık Hiç sevmedi dedin Durdun düşündün Aç açıkta değilim dedin Şükrü ekleyerekten Onlar bakıyor bana dedin Gözlerim yüzün de, dolandı Adım adım Sonrası seni orda bırakıp Yarına kaçtım Bir nefes de, geçti anım Kurtuluşun adını ölüme koydum Sen evlat dedin Ben yaşamak Senle de, anlaşamadık ... Be Kadın |
Güzel bir seslenişti şiiriniz. Tebrik ederim Güler hanım. Anneler Gününüz kutlu olsun. Gönül dolusu selam ve sevgilerimle...