3
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
1016
Okunma
Cebelleşiyorum
Koyu lacivert gecenin ortasında
Anlamsız muhabbetin manasızlığıyla
Tenezzül edilmiş girdabın
Teveccühsüz boşluğuna
Kahrediyorum
Hırçın yalnızlığın köşesinde
Yalnız, yalnızlığımı özleyerek
Pişmanlıkların bedbaht gerginliğiyle
Dönüşü olmayan yerde
Pençeleşiyorum
Kaybolan gözyaşlarımı arıyorum
Gülmeyen yüzümü
Ortasında felaketin gayretsiz kalıyorum
Ruhuma örülmüş duvar
Sıvasız sızıların
Beton yapısında
Taş misali
Kırılıyorum
Duygularım can veriyor
Hislerim yanıltmıyor
Yine tükeniyorum
Ama ben bir insanım
Yaşadıkça
Umut etme hakkımı
Kullanmak zorundayım
Bu demektir ki,
Mücadeleye devam
Onun için
Yazıyorum
5.0
100% (3)
Cevap Yaz