Doğa ile iç içe yaşıyorsun yıllardır
Gönül kuşun yuvadan uçmadı mı? Ey çoban!
Karakışın karında ruhunu ısıtacak
Sevda kardelenlerin açmadı mı? Ey çoban!

Güllerin kokuları bülbüle davetiye
Haber salar “sevdiğim, bekliyorum gel” diye
Yüreğini koparıp verir miydin hediye?
Biri aklını alıp saçmadı mı? Ey çoban!

Dağların yamacında çimenlere uzanmış
Su diye sayıklamış, terlemiş, bağrı yanmış
Başucunda beklerken, birdenbire uyanmış
Ahu gözlü suyundan içmedi mi? Ey çoban!

Itır kokar, gül kokar sevdiğinin nefesi
Hep onu düşünürsün, unutursun herkesi
Ne şarkı, ne de türkü mest eder yârin sesi
Yâr kemendi kalbine geçmedi mi? Ey çoban!

Bir gün kapıldığında bir dilberin çarkına
Tütmeden yandığının varacaksın farkına
Sevda bakmaz yaşının otuzuna, kırkına
Terzin vuslat hırkası biçmedi mi? Ey çoban!