Af
Şimdi adıma seslensen,
Tınısını unuttuğum bir şarkıyı çok özlemişim ve Hatırlamışım gibi sevineceğim. Adımı bile unuttum ben oysa... Affet beni. Hiç kızmadım sana, Bu benimkisi; gönül koymak sadece yokluğuna... Senin hiç bir anın yok fikrimde, kaşlarımı çattığım. Hiç bir gözyaşımın faili değildin. Hiç bir kirlenmişliğime bulaşmadın... Her bir yitişimin suçlusu yokluğundu, Onuda sana yüklemedim. Sen sadece, Sihirli parmaklarınla dokunup ömrüme, kayboldun. Ben unuttum ayağının sesini, Dudağının tadını, Nefesini... Üzgünüm çok. Eskidi hatıralarım... Seni hiç unutamadım sevgili. Affet beni... Düşten Adam |