Sağılarak yılan girmiş koynuma
Dokununca bir nâzenin ten sandım
Biraz sonra dolananda boynuma
Has güzelin sarıldığı an sandım.
***
Taht kurdum nefretin çok uzağına
Halel getirmedim sevgi bağına
Düşünce anladım dost tuzağına
Ne bileyim, ben herkesi ‘ben’ sandım.
***
Evvelinden göremedim âhiri
Az geçmedim netâmeli nehiri
Damarıma zerk edilen zehiri
Hayatımı kurtaracak kan sandım.
***
Avutuldum karşılıksız emekle
Sen “ağamsın, sen paşamsın” demekle
Hayâl harmanında ‘hak’ beklemekle
Beher günü, alacağım gün sandım.
***
Mistik karakterim öne çıkınca
Egoizmin duvarını yıkınca
Mânâ mihverinden şartsız bakınca
Mumyalanmış cesetleri can sandım.
***
Teslim olan için, itiraz ne ki
Her şeye eyvallah, her şeye peki
Boş inançla kuşatıldım öyle ki
Harcıâlem hurafeyi din sandım.
***
Haberim yok rekâbetten, yarıştan
Sahte gülücükten, kaypak duruştan
Nutuk atılanda sosyal barıştan
Oynanan tüm oyunları son sandım.

Ahmet Süreyya DURNA

Şafak Taarruzu (Şiirler)